Rozdział 4

Oczami Nicka:

Szliśmy w ciszy w stronę obozy. Nietrwało to zbyt długo, Ann zaczęła się pytać:

-Kto to wogule ten chłopak? I co mu się stało?

-To jest albinos z psyhiatryka i ja mu się stałem – powiedziałem znudzony.

-Jak to ty? –Ann złapał mnie za ramiona- Pobiłeś bezbronnego chłopaka?!

-On miał patyk! –właśnie doszło do mnie jaki jestem tępy –

Skoro miał patyk, nie był całkiem bezbronny. A widziałaś go?! Jestem połową niego! Po co się na minie rzucał jak widział miecz?! To on zaczął!

-Ale teraz to on leży w lecznicy nie ty! –powiedział ze złością Percy

Resztę drogi przemilczałem, słuchałem nudniej ckliwej gatki Percego i Ann. Ludzie lekcja łaciny jest ciekawsza!

Wreszcie doszliśmy, na ławce z Clarisse siedziała jakaś dziewczyna, pewnie ta nowa. Podeszliśmy bliżej, a dziewczyny wstały się z nami przywitać.

-To jest Angela Black, córka Morfeusza –Powiedziała ceremonialnie Clarisse.

-Dzięki, ale jeszcze fizyka mi języka nie wyrwała. Umiem się przedstawić. –powiedziała lekko zakłopotana –Jestem Angela…… dla przyjaciół Angi.

-Jestem Percy Jackson, syn Posejdona –Percy od razu przyskoczył do niej, i zaczął trząść jej ręką.

-Miło mi, ale przestań już bo rękę mi urwiesz –powiedziała ze śmiechem, i zwróciła się do mnie – A ty?

-Nico, syn Hadesa –podałem jej rękę

-Jak się tu znalazłaś? –zapytała Ann

Dziwnie – powiedziała- to było tak….. – zaczęła opowiadać, ale nie mogłem się skupić.  Więc przyjrzałem się jej wyglądowi. Miała zielono-brązowo- szare oczy i czekoladowe rozpuszczone włosy. Jej ubranie było całe w trawie. Nosiła zwykłe spodnie, bluzą i chustkę. Przeciętny heros.

-Niesamowite, prawda Nico?  –powiedział z przekąsem Percy

 Czemu on to mi robi? Wie że nie słucham,czy co? Pewnie się mści za to przy jeziorze. No nic trzeba odpowiedzieć.

-Ciekawa historia –powiedziałem nerwowo.

Widocznie nowa wyczuła że nie wiem o co chodzi i zmieniła temat:

-Gdzie tu co jest? Ktoś mnie oprowadzi?

Niestety znowu Percy musiał mnie wkurzyć. On się mści czy co?!

-Nico, zrobi to z wielką przyjemnością –uśmiechną się pogardliwie, patrząc w moją stronę – My musimy iść do lecznicy.

Obrócił się na pięcie i poszedł z dziewczynami.

Zostałem sam z Angelą. Percy kiedyś mnie popamiętasz!!! Nie jestem zbyt kontaktową osobą i ogólnie nie lubię gadać. Ale co ? Mus to mus.

-Jesteś córką Morfeusza, tak?

-Tak, przeciesz mówiłam, to znaczy Clarisse mówiła –zaśmiała się – Ty chyba jesteś dzisiaj jakiś, nie kątaktowy co?

-Ja po prostu taki jestem –powiedziałem nerwowo – Na początek pokaże ci gdzie jemy, później gdzie masz domek i gdzie się uczymy.

Szliśmy w milczeniu, i mi to się podobało, ale jej nie.

-Jak jest w obozie? –spytała

-Super.

-A jacy są obozowicze?

-Super.

-A jacy są nauczyciele?

-Super.
-A jakie jest jedzenie?
-Super.

-A jakie są domki?

-Super.

-A jakie są lekcje?

-Super.

-A jaka ja jestem?

-Super…. - w tej chwili ugryzłem się w język i zaczerwieniłem. Nie słuchałem uważnie i powiedziałem totalną bzdurę!

Dziewczyna zaśmiała się i powiedziała:

-Dziękuję. A tak na marginesie, czasami trzeba słuchać co inni mówią.

-Rozumiem –powiedziałem podenerwowany , doszliśmy do pawilonu jadalnego– Tu jemy, to twój stolik, możesz jeść tylko przy nim.  Resztki koalach wrzucaj do ognia, jako dar dla rodzica. Choćmy….

A dlaczego? – zapytała przerywając mi

-Taka tradycja. Choćmy dalej

Pokazałem jej cały obóz. Wreszcie Konic!!! Doszliśmy do  jej domku.

-Tu śpisz i mieszkasz. Nie możesz zmieniać domku, ponieważ…..

-Tak tradycja?-zaśmiała się

-Dokładnie. To chyba tyle e…. kolorowych snów –kolorowych snów? Jaki ja dzisiaj jestem nieogarnięty!!

-Dzięki i nawzajem –poszła do domku, ale jeszcze raz obrzuciła się do mnie i zapytała – Zobaczymy się jeszcze?

-Zapewne –powiedziałem trochę zaskoczony tym pytanie.

Dziewczyna uśmiechała się i weszła do domku, zostawiając mnie samego. Myślałem chwilę co zrobić, ale ranny i zmęczony, poszedłem spać do mojego domku.

#Nida