Rozdział 8

Oczami Nicka:

Właśnie odbywała się narada kiedy wpadła Jane i krzyknęła:

-Duszę za duszę!

Stąd moje pytanie: Czy naprawdę wszystkim już odbiło!

         -Chcę oddać duszę za Jacka. –powiedziała Jane

         -Nie! Przecież ja to robię. –zauważyła Kate

Ja nigdy nie zrozumiem dziewczyn. Nie ma to jak kłótnia pod tytułem: ,,Ja chcę umrzeć! Nie! Bo ja!”

-W takim razie ja oddaję swoją duszę za ciebie. –Jane dalej upierała się nad swoim.

         -Czemu chcesz to zrobić? –Zapytał Percy

-Nie wiem, ale chcę!

-Kolejny geniusz. –powiedziała Clarisse

-Dobrze. Jak chcesz. Dziś o 23.30 zbiórka grupowych koło sosny Thalli. To wszystko odbędzie się o północy w central parku na Manhattanie. –powiedziałem

-Chwila! Ja nie mogę być obecny. Zastąpi mnie moja siostra Angela. –powiedział Clovis

-Dobrze więc ustalone. Można się rozejść. –powiedziała Ann

Wstałem i wyszedłem z pokoju. Wtedy zobaczyłem Jane opartą o kolumnę z grobową miną. Podszedłem do niej i przywitałem się:

         -Hej.

         -Cześć.

         -Wszystko gra?

         -Tak, tylko……

         -Nie wiesz czy dobrze zrobiłaś?

         -Nie. Znaczy na pewno dobrze zrobiłam.

         -Czyżby?

         -Na pewno.

         -To o co chodzi?

         -Nie, już dobrze.

-Posłuchaj. Jeszcze możesz się wycofać. Oni to zrozumieją. Przeciesz prawie go nie znasz.

-Nie jestem tchórzem! Znam go bardzo dobrze. Nie wycofam się. A teraz wybacz muszę się przygotować. Dozobaczenia.

-Cześć.

***

Siedziałem w domku, kiedy ktoś zapukał do drzwi.

         -Proszę –powiedziałem

Do mojego pokoju weszła Angi.

-Nico mam do ciebie prośbę. Wiem jestem tu dopiero kilka dni, ale nie mam planu zajęć.

-Chejron ci….. a zapomniałem że go nie ma.

-Kto to jest?

-Opiekun obozu. Poznałaś już pana D.?

-Nie.

-To chodźmy.

-Do wielkiego Domu?

-No tak.

***

Przez dłuższy czas szliśmy w milczeniu. Nie było by to dziwne gdyby to był kto inny.

                   -Jesteś chora? –zapytałem

                   -Co? Możesz powtórzyć. Nie usłyszałam.

                   -Dzisiaj jesteś jakaś nie swoja. Co się stało.

                   -Jane.

                   -Martwisz się o nią?

-Tak. Kiedy ją ostatnio widziałam na początku wyglądała jak zbity pies, a potem jakby była najszczęśliwszą dziewczyną na świecie. Boję się że zrobiła coś głupiego.

-Oddała duszę za Kate.

-Co?!

-Oddała duszę…..

-Słyszałam. Jak to oddała? To znaczy, że no żyć tak?

-Tak.

-Na Hadesa! Co im wszystkim odwala!

-Nikt tego nie wie. Mam lepsze pytanie. Jak ci udało się przekonać Clovis?

-Tajemnica. Jak ci powiem to nie będę tego stosować na tobie.  –zaśmiała się

-Ja się tak łatwo nie dam.

-Każdy tak mówi.

-Jesteśmy.

Pan D. jak zawsze siedział na przy stoliku do brydża i pił dietetyczną colę.

         -Dzień dobry –powiedziałem

         -Czego chcecie? –zapytał

-To jest Angela Black, córka Morfeusza. Nie dostała jeszcze planu.

-Na bogów. Czemu tego centaura nie ma! Czekajcie, gdzieś mam tu jakiś plan. – Dionizos zajrzał pod stolik i wyciągną pomiętą kartkę –Proszę, a teraz znikajcie znikajcie mi z oczu.

-Dziękuję. –powiedziała Angi i wzięła ją- Do widzenia

***

         -Nico wiszę ci hamburgera. Dzięki! –powiedziała Angi

         -Trzymam cię za słowo. Zbliża się kolacja. –oznajmiłem

         -Kolacja! O bogowie! Ja jakieś trzy dni nic nie jadłam!

         -Mówisz serio?

         -Wiesz przez połowę czasu spędziłam w szpitalu. Moje szczęście.

         -No to masz okazję. Pamiętasz gdzie siedzisz?

         -Nie. Odprowadzisz mnie?

         -Jasne.

Zaprowadziłem Angi do stołu i usiadłem u siebie. Nie byłem zbyt głodny. Podzióbałem trochę kanapkę. Patrzyłem na resztę. Bracia Hood robili kawały rodzeństwu, Percy zajadał jakąś niebieską papkę, Annabeth kłóciła się ze swoim zastępcom, Will pił herbatę, a Angi pasjonowała się ‘’magicznym” jedzeniem. Znudzony, wziąłem resztę mojej kolacji i wrzuciłem ją na ofiarę Hadesowi, potem udałem się do pokoju.

***

Słuchałem muzyki, kiedy wpadli do mnie Angi i Will:

-Nico! Choć bo się spóźnimy! –wrzasną syn Apolla

-Już idę. –powiedziałem

Wiozłem kurtkę i poszedłem z nimi.

         -Mam złe przeczucia. –powiedziała Angi

         -Oh przestań. Wszystko będzie dobrze. –zapewniał ją Will

Jednak coś mi mówiło że lepiej, by dla nas było, gdy byśmy tam nie szli.

#Nida